Op de Global Investigative Journalism Conference in het Zweedse Gothenburg leerde ik het belang van samenwerking en hoe iedereen bereid is daaraan bij te dragen.

Een workshop van Henk van Ess volgen is toch een beetje als een fantastisch taartje komen eten op de verjaardag van een oom die de ene na de andere foute grap maakt, waar iedereen dan toch maar braaf om lacht. Van Ess is alles in één: hij is én het taartje en de oom.

Met ruim 2100 onderzoeksjournalisten van 132 landen was GIJC het grootste onderzoeksjournalistieke congres ooit. Het voelde imposant en kolossaal, maar wonderbaarlijk genoeg niet intimiderend. Op iedereen kon je afstappen, wat altijd tot leuke gesprekken leidde. Via de ticketactie van de VVOJ en FBJP kon ik als freelancer bij The Investigative Desk naar dit congres.

Als zelfstandig onderzoeksjournalist ben ik gewend om alleen te werken. Het merendeel van mijn tijd besteed ik vanuit mijn onderzoekskantoor aan huis, opgesloten in een eigen ‘werkbubbel’. Hoe groot en omvangrijk de internationale onderzoekswereld buiten die bubbel is, werd goed duidelijk tijdens The Global Investigative Journalism Conference in Gotenburg.

‘Een enkeling is een drenkeling’ luidt een bekend Surinaams gezegde. Dat betekent in mijn geboorteland zoveel als: ‘Wie in zijn eentje iets onderneemt zal maar moeilijk succes boeken.’ Het klinkt misschien heel negatief, maar ik heb het juist als heel positief ervaren dat je binnen de onderzoeksjournalistiek tegenwoordig geen drenkeling hoeft te zijn. Al tijdens de eerste netwerkborrel van de Global Investigative Journalism Conference in Göteborg na de registratie op 19 september, viel dat mij op.