Een OCMW is het laatste baken tegen armoede. Het geeft allerlei vormen van steun aan mensen die de eindjes niet meer aan elkaar krijgen. Het aantal steunaanvragen is de afgelopen jaren in heel België fors gestegen. Zo ook in Anderlecht.
Begin vorig jaar stapten acht maatschappelijk assistenten van het OCMW Anderlecht naar Pano. Ze hadden verhalen over chaos, over begeleiding die mank loopt, over controles op dossiers die niet meer gebeuren.
Uit het verkennend onderzoek van Pano blijkt dat het maatschappelijk werkers in Anderlecht inderdaad over de schoenen loopt: zij hebben per persoon 200 dossiers. Zij kunnen het werk niet meer aan en daardoor ontstaan lange wachtlijsten. Steuntrekkers zoeken het hogerop en krijgen via de voorzitter van het OCW een voorkeursbehandeling. Door dit cliëntelisme komen de meest behoeftige armen helemaal niet meer aan bod.
Om na te gaan of de situatie zo erg is als de maatschappelijk assistenten zeggen, heeft de Pano twee stagiaires ingezet als undercover. Zij vroegen in Anderlecht leefloon aan, terwijl ze er niet wonen en ook geen financiële problemen hebben. Hun nepverhalen werden niet doorgeprikt. De twee kregen na 8 tot 12 weken wachten met terugwerkende kracht 1288 euro per maand op hun rekening gestort.
Naar aanleiding van de Pano-reportage wordt het hele OCMW-systeem momenteel onder de loep genomen door een parlementaire commissie.
De Nationale Opera in Amsterdam haalde begin 2024 de Oekraïense regisseur Andriy Zholdak binnen voor de opera Fidelio. Zholdak staat in de operawereld bekend als autoritair, impulsief en vrouwonvriendelijk. Tijdens een persconferentie in 2016 vergelijkt hij zichzelf met een ‘nazi’ en zijn manier van regisseren met een ‘concentratiekamp’; bij een opera in Hongarije slaat hij in de pauze van een première een Roemeense actrice in haar gezicht, omdat hij ontevreden is met hoe zij speelt.
