De journalisten wilden een podcast over kunst maken die de luisteraar aan het denken zet over onze samenleving, over politiek, over collectief schuldgevoel en over de waardering van (iconische) kunst: financieel maar ook in natura. Ze doken diep in de zaak over het duurste ooit gerestitueerde schilderij in Nederland. Ze spraken zoveel mogelijk betrokkenen – al dan niet on the record. Onderzoekers bij het NIOD, advocaten van het Stedelijk, erfgenamen, gemeenteambtenaren en alle leden van de restitutiecommissie.
De podcast bracht aan het licht welke rol instanties, procedures en geld spelen in de teruggave van roofkunst – en wat er via achterkamertjes werd geregeld. De gemeente baseerde de beslissing om te restitueren (terecht of niet) op een zeer gebrekkige kennis van zaken en mede op basis van een (achter de schermen)-pleidooi van een oud-politicus, Boris Dittrich. De Nederlandse erfgenamen dienden onjuiste informatie in bij de restitutiecommissie. En er werd bekend voor hoeveel het schilderij onderhands (en dus in een geheime transactie) is verkocht.
In deze productie wordt onderzocht of Ronald Plasterk zich wetenschappelijke kennis heeft toegeëigend dat met publiek geld was gefinancierd. De patenten die hij daarmee verwierf verkocht hij aan CureVac en daar verdiende hij miljoenen mee. Hij passeerde daarmee de universiteit en een mede-uitvinder en hij benadeelde kankerpatiënten.
