Titel: Searching the Internet – Do’s and don’ts of online research
Datum: 16 november 2012
Tijd: 15:45-17:00 uur
Sprekers: Marcus Lindemann
Aantal deelnemers: bijna 30
Verslag: Geert Hendryckx
Marcus Lindemann begint zijn lezing met de aanwezige journalisten te vertellen waar je zijn presentatie ook online kan vinden. Hij doet dit onmiddellijk op een interactieve manier, namelijk de journalisten vragen hoe zij de presentatie zouden zoeken via google.
Onmiddellijk blijkt dat de journalisten niet echt een goed antwoord hebben op zijn vraag, en daarom zegt de spreker dat iedereen hier duidelijk op zijn plaats zit en deze lezing dus handig zal kunnen gebruiken.
In zeer sappig Engels maakt de spreker allereerst de structuur duidelijk van zijn lezing. Hij zal vijf do’s, vijf don’ts en vijf extra’s bespreken, gevolgd door eventuele vragen. Een groot deel van de dingen die je zeker moet doen om doelgerichter te zoeken zijn operators gebruiken. Hij laat ook hier het publiek gissen naar de beste operators, maar alweer blijkt slechts een minderheid hiervan enige kennis te hebben.
De aandacht blijft gevestigd op de spreker door enkele anekdotes die hij vertelt. Zo vertelt hij het verhaal van een journalist die handig gebruik probeerde te maken van enkele operators in google, en zo kreeg hij toegang tot twee geheime documenten van de secret service door de woorden ‘niet voor publicatie vatbaar’ te gebruiken.
Een ander leuk verhaal ging over de publicatie van enkele foto’s van een huwelijk. De publiek bekende bruidegom had maar een zestal foto’s laten publiceren op internet, maar een slimme journalist veranderde een nummertje in de URL waardoor hij uiteindelijk meer dan 300 foto’s te zien kreeg.
Later werd duidelijk waarom die foto’s geheim moesten blijven, in de buurt van de bruidegom was namelijk vaak een onbekend jongetje te zien, dat na verder onderzoek zijn kind bleek te zijn waar niemand het bestaan van wist. De man gaf dat later ook toe aan de pers.
De do’s in de vorm van anekdotes waren zeer interessant, in tegenstellingen tot de don’t’s en de extra’s. Vanaf dit punt werd de presentatie soms een beetje te ingewikkeld naar mijn mening. Er zaten nog wel enkele handige dingen in zoals het gebruik van databases, maar dat was ook niet echt iets nieuw.
Ook zei hij dat je geen e-mailadressen moest zoeken via google omdat zij het @-teken negeren, maar hier sprak hij de spreker tegen die ik daarvoor mocht beluisteren. Ik testte dit dan ook onmiddellijk op de computer en je kan dit weldegelijk via google doen, niet enkel via Bing zoals meneer Lindemann zei. Er zaten enkele journalisten die ook de vorige spreker beluisterd hadden, maar raar genoeg maakte niemand anders deze opmerking hardop.
Tot slot vroeg iemand uit het publiek hoe je best zoveel mogelijk informatie over een persoon kon opzoeken, maar daar moest hij het antwoord schuldig op blijven. De spreker zei dat dit eigenlijk zeer moeilijk is, omdat telefoonnummers en e-mailadressen toch vaak goed verborgen zijn.
Het was een interessante lezing met leuke weetjes over het gebruik van google en andere zoekmachines, maar het werd soms wel redelijk ingewikkeld. Misschien was de drukte in het lokaal ook niet echt een bevorderlijke factor.
