Wat doe je als je méér weer wilt weten over een gebeurtenis dan het snelle nieuws? Dennis Mulkens (rechts op de foto) en Dick van der Meer (links op de foto) bedachten daarop een eigen antwoord: het Nieuwsboek. Een online publicatie, vergelijkbaar met een magazine, dat actuele ontwikkelingen verder uitdiept en duidt. Binnenkort verschijnt het eerste nummer: de graaicultuur.
‘Dick van der Meer en ik begonnen in 1979 samen in de journalistiek bij Haagsche Courant. We werkten in de jaren daarna allebei bij verschillende media, en kwam uiteindelijk ook weer allebei terecht bij het Algemeen Dagblad. Daar zijn we toen tegelijkertijd vertrokken, in 2009. In de periode daarna gingen we elk onze eigen weg, maar toen kwamen we elkaar weer tegen en ontstond ons idee van het Nieuwboek, een uitgeverij voor journalistieke boeken.’
‘Papier is natuurlijk prachtig, maar wij wilden een online product maken. Je ziet vaak dat als er een grote nieuwsgebeurtenis plaatsvindt, alle media erop duiken, maar dat die hype na twee weken weg ebt. De lezers blijven dan vaak in verwarring achter. Wij wilden ontwikkelingen ordenen en duiden.’
Het Nieuwsboek is in feite een magazine, dat in korte artikelen één thema helemaal uitspit. Elk Nieuwsboek dat de uitgeverij van Mulkens en Vermeer uitbrengt, krijgt een eigen website. Voor 5,95 euro heb je toegang tot het hele Nieuwsboek, dat, omdat het allemaal online is, bovendien ook nog aangepast en aangevuld kan worden, wanneer dat op termijn nodig is. Behalve tekst is er ruimte voor audio en video.
‘We hebben ons idee destijds voorgelegd aan het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek. Ook hebben we onderzoek laten doen naar de behoefte aan dit product, en de doelgroep. Er bleek inderdaad belangstelling te zijn voor een magazine dat méér dan het oppervlakkige nieuws brengt, en dan vooral onder lezers van het Algemeen Dagblad, De Telegraaf, Elsevier en de regionale kranten.
‘Inderdaad: de lezers van Volkskrant en NRC Handelsblad waren ondervertegenwoordigd. Dat is waarschijnlijk omdat die zich al bediend voelen door de eigen thematische magazines van de kranten. Overigens willen wij ook iets anders doen in onze Nieuwsboeken dan deze kranten met hun thematische magazines: wij publiceren geen longreads, artikelen van tussen de 5.000 en 10.000 woorden, maar een echt magazine, ingedeeld in hoofdstukken en artikelen van verschillende genres, over één thema: een interview, een achtergrondartikel, een mooie graphic, etcetera.’
‘Het kan zijn dat we in de praktijk het gat opvullen van het Algemeen Dagblad en de De Telegraaf, die geen duidingsmagazine hebben voor hun lezers. Maar dat was niet onze inzet. We dachten: we hebben een goed idee. Nu, na anderhalf jaar voorbereiden, kunnen we van start gaan.’
Dennis Mulkens legt uit dat het Nieuwsboek-idee eigenlijk drie soorten expertises vereiste: journalistiek, marketing, en techniek.
‘Die journalistieke expertise hadden we zelf, maar de rest was moeilijker. We hebben veel adviezen ingewonnen over marketing, met mensen gesproken, en zelf veel gelezen. En wat betreft techniek duurde het lang voordat we een partij hadden gevonden die voor ons kon doen wat wij wilden: een publicatieplatform ontsluiten dat op alle apparaten te lezen is, mét een betaalfunctie. Het bleek technisch een lastige vraag.’
Het verdienmodel was een ander probleem. ‘We wisten zeker dat we geen advertenies op de website wilden. We wilden echt onafhankelijk zijn. Dus moesten we geld vragen voor onze stukken. Maar dan is de vraag: hoe veel? Onderzoek dat we lieten doen wees uit dat men bereid was om 8,50 voor ons Nieuwsboek te betalen. Wij besloten daar onder te gaan zitten. Dus nu kun je ons Nieuwsboek kopen voor 5,95 euro.’
Dankzij de subsidie van het Stimuleringsfonds van de Journalistiek hebben Vermeer en Mulkens een aanlooptijd van twee Nieuwsboeken. ‘Maar het derde Nieuwsboek moet echt geld gaan opbrengen. We moeten daar zeker enkele duizenden exemplaren van verkopen. Geen twintigduizend, maar met tweeduizend zullen we het beslist niet redden.’
Voor het eerste nummer, over de graaicultuur, hebben Mulkens en Vermeer voor het eerst in jaren de journalistieke pen zelf weer opgepakt en content gemaakt.
‘Omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en omdat we zo de kosten ook beperkt houden. Maar we willen ons zelf in de toekomst meer richten op de organisatie van dit project, dan op de het maken van de inhoud. De opzet is om te werken met een groep deskundige journalisten. Mensen die we kunnen inroepen op het moment dat we een Nieuwsboek willen maken. Het moet namelijk geen half jaar kosten om een Nieuwsboek te maken: we willen het uitbrengen op het moment dat het speelt.’
Mulkens en Vermeer hebben daarom een grote groep journalisten benaderd, die ze kunnen bellen wanneer het nodig is.
‘En dan moet je een grotere groep paraat hebben, dan je werkelijk nodig hebt – want niet iedereen heeft tijd op het moment dat jij iemand zoekt,’ vertelt hij.
Onderwerpen die in aanmerking komen voor het Nieuwsboek, moeten maatschappelijk relevant zijn, en bijvoorbeeld een trend laten zien. ‘Je zou kunnen denken aan een Nieuwsboek over ‘De winkelstraat over vijftien jaar’, met de bijna-sluiting van V&D als kapstok,’ zegt Mulkens.
Freelancers die zelf een idee hebben voor een thema voor een Nieuwsboek, kunnen altijd contact met de uitgeverij opnemen. ‘En als ze zelf deskundig zijn op een bepaald gebied, kunnen we altijd verder praten.’
Mulkens en Vermeer hebben zichzelf ongeveer een jaar gegeven om het product tot een succes te maken.
‘We zijn natuurlijk gewoon ondernemers: het blijft een risico. Maar we hebben er alle vertrouwen in en we gaan ervoor.’
