Eerder deze maand zwaaide Arno Kersten af als webredacteur bij de VVOJ. Sinds eind 2007 jaar was hij een van de twee parttime, freelance website-beheerders. Hoe blikt hij terug, en vooruit?
door Rachel Levy
Je werd eind 2007 webredacteur van de VVOJ. Wat heb je zien veranderen door de jaren heen?
Het gebruik van mobiel internet en daarmee ook de rol van sociale media is denk ik een van de grootste veranderingen. Ik zie het bij mezelf en om me heen. Sinds 2007 zit ik ook in de vrijwilligersgroep die VVOJ Cafés organiseert. Ik herinner me nog de eerste keer dat Miro Lucassen een iPad uit zijn tas haalde om iets op te zoeken. Wauw, handig! Tegenwoordig hebben we allemaal een smartphone of tablet op tafel liggen. Internet heb je altijd bij je.
De grootste zichtbare verandering op de site was denk ik de vernieuwing eind vorig jaar. De vorige site dateerde qua vormgeving al van vóór mijn tijd. Het was op zich een goede site en daarom heeft ie het ook zo lang volgehouden. Maar de voorgaande jaren werd de site steeds meer bezocht met mobiele apparaten zoals smartphones en tablets. Daarom is er een responsive site gekomen die beter geschikt is voor mobiel internet en meer ruimte heeft voor beeld.
Je was daarnaast ook werkzaam voor Medialab. Wat heeft dat werk voor je eigen vaardigheden qua datajournalistiek betekend?
Ik interesseerde me sowieso al voor datajournalistieke technieken. Voor het Onderwijsblad heb ik een paar cursussen gevolgd bij de HU en in mijn vrije tijd zat ik vaak te pielen met programmaatjes. Zo heb ik met hulpmiddelen websites leren scrapen en op Medialab kon ik weer laten zien hoe dat in zijn werk gaat. Voor Medialab heb ik me ook gewaagd aan Python, een programmeertaal waarmee je data kunt verzamelen.
Verder kon ik mijn nieuwsgierigheid de vrije loop laten en datajournalisten interviewen die bijzondere dingen doen, zoals Frédéric Ruys, Simon Rogers en Jerry Vermanen. Zo heb ik ook een paar uur bij Arlen Poort op de redactie van NRC Handelsblad gezeten, die me op zijn computer alle ins en outs liet zien over het creëren van die prachtige postcodekaarten die hij maakt. Bijzonder om zo’n inkijkje te krijgen en mooi om dat via Medialab te kunnen delen.
Op welk Medialab verhaal kijk je graag terug?
Het data-onderzoek naar marathon-lopers. Ik heb tijdgegevens van duizenden marathonlopers gescraped en op basis van een enorme hoop data kunnen reconstrueren wie er in de marathons van Rotterdam en Amsterdam een stukje van de route had afgesneden. Het voelde bijna als een soort recherchewerk: met een laptop en een internetverbinding onverklaarbare tijdpatronen in kaart brengen. De opwinding toen een aantal verdachte gevallen in de zeef bleef hangen, allemaal amateur-atleten trouwens. Vervolgens heb ik een aantal van die lopers getraceerd en gebeld om een verklaring te vragen. Sommigen voelden zich betrapt, maar niemand vond dat ie iets verkeerd had gedaan.
Een paar weken voor de conferentie van 2012 is het verhaal in Het Parool gepubliceerd. Tijdens de opening van die conferentie in Antwerpen heb ik een korte presentatie over het project gehouden. Seymour Hersh, die aanwezig was als keynote-spreker, zei later nog dat ie in al zijn jaren als verslaggever nooit iemand had ontmoet die toegaf dat ie fout zat.
Het mooie is: dit project ontstond via de VVOJ. Het idee was namelijk geïnspireerd door een verhaal van journalist Andrew Lehren in The New York Times. Hij vertelde erover als keynote spreker tijdens de conferentie in Eindhoven het jaar ervoor. Lehren is prachtige verteller, die ook met een video-interview op Medialab staat.
Waarom verlaat je de webredactie?
Ik heb een parttime aanstelling bij het Onderwijsblad en die kan ik over een tijdje uitbreiden. Het is een luxe dat ik mijn freelance webredactiewerk kan opzeggen, zeker in deze tijden. Maar ik krijg de kans om meer tijd te steken in datgene wat ik het allerliefst doe: verhalen maken. Ik blijf nog wel gewoon betrokken bij de VVOJ. We hebben een hartstikke toffe werkgroep voor de VVOJ Cafés. De afgelopen weken zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor het eerste Café van na de zomer, op 22 september, over de impact van je onderzoeksverhaal en hoe je omgaat met pr-gespin van belangenpartijen. Dat wordt gelijk een bijzondere bijeenkomst, want we organiseren hem voor het eerst samen met de Vereniging van Wetenschapsjournalisten.
Je verlaat de webredactie terwijl de VVOJ zelf een roerige periode doormaakt. Hoe zie jij de toekomst van de vereniging?
De activiteiten van de VVOJ, zoals de trainingsdagen voor regiojournalisten en jonge collega’s, de Café-avonden en de natuurlijk de jaarlijkse conferentie zijn volgens mij de kracht van de vereniging. Journalisten die leren van elkaar, die geïnspireerd worden door elkaars verhalen en ervaringen.
Na elke conferentie kom ik afgepeigerd én opgeladen thuis. Met zo’n gevoel van: dit en dat wil ik ook gaan proberen. Ik hoop dat we ons als vereniging weer helemaal daarop kunnen richten als het feitenonderzoek afgerond is. En voor mij persoonlijk: ik kijk er stiekem ook naar uit om de conferentie weer eens als bezoeker bij te wonen in plaats van als webredacteur.
