Zes studenten reisden op 29 maart af naar Zuid-Afrika in het kader van het Beyond Your World programma van Lokaal Mondiaal. Daar verblijven ze twee weken in Johannesburg en Grahamstown. Ze maken kennis met de plaatselijke bevolking, houden interviews, en gaan reportages schrijven en filmen. Na de reis maken de studenten elk vier producties. VVOJ was voorafgaand aan de reis betrokken bij de voorbereidende workshops. De komende weken schrijven de studenten elk een blog voor de VVOJ over hun reis en hun ervaringen met onderzoek doen in het buitenland. Hier deel 4: de terugreis.
door Mara Schutter
Vandaag, 12 april, begint de terugreis naar Nederland. Gisteren hebben we deze twee fantastische weken goed afgesloten door nog een keer met zijn allen uit eten te gaan. Daarna hebben we nog een drankje gedronken in het centrum van Grahamstown. Nu moeten we onze tassen inpakken en afscheid nemen van Zuid-Afrika.
Voor het afscheid nemen hebben we genoeg tijd. Na onze vlucht van Port-Elizabeth naar Johannesburg moeten we zes uur wachten op de volgende vlucht van Johannesburg naar Schiphol. De laatste souvenirs worden in huis gehaald en er wordt nog flink gekaart.
Tussen het eten, shoppen en kaarten door begin ik zelfs al voorzichtig aan het schrijven van mijn eerste artikel. En wat is dat leuk! Je bent maanden met een onderwerp bezig. Eerst vanuit Nederland en daarna twee weken in Zuid-Afrika. Je maakt steeds stiekem een voorstelling van hoe het gaat worden en dan kan je daadwerkelijk aan de slag.
Wat ik heel leuk vond, is dat je op internet veel leest over je onderwerp en ook foto’s voorbij ziet komen en daarna naar die plek zelf toe gaat.
Je merkt dat artikelen sprekender zijn als er een goede foto bij zit. We zijn dan ook alle zes erg blij met de foto’s die de fotografe Christi Sa heeft gemaakt voor onze artikelen. Ik heb één middag geprobeerd om zelf foto’s te maken en dat is toch knap lastig. Goed licht, goede invalshoek en een goed moment: probeer dit maar eens te combineren.
Wat ik ook lastig vond om te combineren is het dringend doch vriendelijk verzoeken van iets. Ik heb gemerkt dat de mensen in Zuid-Afrika uiterst vriendelijk zijn en je graag willen helpen, maar dan wel liever morgen dan vandaag.
Hiermee bedoel ik dat het lastig is om een tijd af te speken. Of eigenlijk bedoel ik dat het lastig is om op de afgesproken tijd ook daadwerkelijk iemand te spreken. Waar bij ons tien uur ook echt tien uur is, is dat in Zuid-Afrika met gemak half elf, elf uur of zelfs half twaalf. Wat hebben wij bijvoorbeeld veel op de taxi’s moeten wachten.
Ik heb geleerd dat je mensen moet blijven benaderen, net zo lang tot je uiteindelijk je afgesproken interview, mail of gegevens hebt gekregen. Ook is het handig om mensen te motiveren om je te helpen. Zo beloofde ik de organisatie van een foodmarket mooie foto’s te sturen als ze mij aan informatie wilde helpen.
Naast praktische dingen heb ik ook geleerd wat een mooi maar bizar land Zuid-Afrika is. Het verschil tussen de miljoenenstad Johannesburg en het studentendorp Grahamstown is heel groot. Het is goed om beide plekken te mogen ervaren zodat je oordeel over een land niet gebaseerd is op één plaats.
En nu begint het na-traject. Dit bestaat vooral uit het schrijven en verkopen van artikelen. Een spannend proces. Ik weet zeker dat iedereen genoeg informatie heeft om prachtige verhalen te maken. Ik wens mijn medestudenten succes met het schrijven; ik zie ze nog één keer tijdens de laatste redactievergadering met André van der Stouwe.
Lees ook eerdere afleveringen in deze serie:
– Verwondering, 14 april 2014, door Neeltje de Quaij
– Van start in Johannesburg, 3 april 2014, door Anouk Houtman
– Samenwerken is veiliger, 30 maart 2014, door Carla Vinke
